Κάποιες φορές απλώς
πώς έρχεσαι
και πρέπει να γράψω κάτι,
κάτι ίσως ψεύτικο μα σίγουρα ανόητο
έτσι για να μαλακωσω τη διάθεση
και των υπόλοιπων δευτερολέπτων
και σε ένα από αυτά να βλέπω εσένανε να ανθιζεις
σαν τίποτα να μην έχει γίνει ακριβώς στην πραγματικότητα
αφου λυγίζει και αυτή και εγώ
απλώς να θέλω να την κόψω
ενώ θα δάγκωνες τα χείλη σου.