On Sat, Jul 8, 202, 11:41 AM , wrote:
Ολος ο Ρεμπώ χωρά σε μία χούφτα με νερο αρκει να τρεχεις μαζί και εσυ
Το νερό κιο ποιητής.
Τον ειδα.
Κανει ακομα βουτιες νέος πολυ
λίγο σάν πανκ
Όλο χαρά και πιο ψηλά
Κιόλο φοβάται και πιο πολύ
Όταν πέφτει, διπλώνει τα πόδια
Στην καρδιά, να μην παγωσει με
Τον φίλο και άλλον ένα που
σΤην εξορία μας γελαν
Η κοιλια του ειν ίδια με τη βία που διαφεύγει της αστυνομίας
Και ο ιδιος λίγο η πολυ αναρχικός οταν
Απο τα βράχια βρεχεται.
Τη μαμα του προλαβαίνει, της κόβει ένα χέρι απ το περίπτερο. Μετα
Αναρτήθηκε πως δεν εφαγε σήμερα ο ουρανός κΑι ο Ρεμπώ,
Απελπισμένος, Βαζει σενα μπουκάλι ένα λίτρο με νερο,
το πινει. και
Να βρεχετε τα ποδια σας, φωναζει
Πριν το αμάξι,
οδηγεί την ευτυχια,
ο Ρεμπώ.
Στο μυαλό
του ειν οι τρεις
Στο πατωμα
Λίγο ευτυχης
Πίνουνε κόλα κ ρετσίνα.
Εκεί που
Φύγαμε
Ή μείναμε
–
Λακεδαίμονο
λακεδαιμονή
(ς).
Ρεις, Χαιρε Ήρθε ξημέρωμα και Τοιαύτη τη (χ(λ))ώρα Λέγετε καινον τι,
εγω κακο,
Εστι κανένας
Να μου χρωστά
στα ‘λληνικα
Η να κοιμηθω ξανα;
Ο ήλιος δύει βρε Χαζο,
η εφντιει ανακάλυψε την επόμενη ασθένεια
Εσυ
χωρά ώ-δυνατόν ει εν
Ρεμπώς ανΙσοπεδής
αΟύ’πορείς
μες στο”νερο
και δις.