το απεναντι παραθυρο
και αισθανθηκα ντροπη να το βλεπω
και δεν το σταματησα εδω.
Ειχε τοσα φωτα ο οριζοντας
και λαμπες όμορφες
απο τα χρωματα της πολης
στο δερμα της
το βράδυ αντανακλά
τον ουραίο
σημεια απο σκεψεις
και γεγονοτα
ισως νεκρα
ανακατεμμενα
χρονικα
στη λιμνη του κάτω μας
τσιμεντου
δεμενα περιστασιακά μικρά
σκυλια
φωτίζουνε
τους στηλους
της
απογνωσης