Οπου στην επιστημη γυναικες βρεις
να εισαι σιγουρος πως θα βρισκονται σε οργασμο.
Διαρκη χειμερινο ακαταληπτο απροσωπο.
Αυτον που οι πορνες θα ονομαζαν αισχρο.
Αλογο σεξ στο δρομο των ανθρωπων.
(Αποδοση ακαπελα των ορμων)
Γεματο εννοιες εικονικες
να ονειρευονται πως καποτε καρποφορησαν
ολοκληρωμενες φανταστικες νεες οσμες.
Πληρως ικανοποιημενες απο τις συμμετοχες
πληρως αμετοχες λοιπων βλαβων
στον εαυτο και επι της γης
ποιητριες κι αυτες της επιστημης
λειτουργοι
μετα και ποιητων αντρων.
Και σπουδαιοτερη ποιητρια
επιστημη μας
συνολικα εσυ.
Τα 100 χρονια
περασες
ηρωα
αιωνα
της επιστημης
και ολα τα τοξα
αντρικα και γυναικεια
ασυμπληρωτα ασυναρτητα κι ασυνδετα
σκορπιες σκεψεις καλα φθαρμενες
στων μυαλων σου τις βουνοπλαγιες
χωρις ερωτα αφημενες.
Ο πολεμος τιτανων
μυαλου φυσης γης αιωνα ψυχης ερωτα και λογικης
στη σταση στο Θησειο.
Αριστερα οργιακο το παρελθον στα βραχια
δεξια το νεο φοβερο λογικο προγραμμα
μια κινεζικη αγορα
πανεπιστημιου και Σινα.
Εκει παρακατω που χωρις αιδω εκδιδεις
το γυμνο κορμι της σφαιρας
στην Σολωνος απροστατευτο
φανταζει
πορφυρο λευκο αγαλμα παρθενο
στον χρόνια βιαστη της
απολιτιστο πολιτισμο παραδομενο.
Χωρις ψυχη νικητη της εποχης θεριζεις
ο,τι βρεις
δεν εχει ψυχη η φυση,
κοιτα απροπυργο μια οπτασια
ετσι, προφανως παιδι.
Μοναχα η λογικη οριζει.
Και οτι δεν δρα πεθαινει στο μετεριζι.
Παραμελημενη η μελλοθανατη
ψυχη αντιδρα
χρειαζεται να γλιτωσει
συντομα θα μεταμορφωθει
η επανασταση της δεν αργει να ευοδωσει.
Συμβαινουν ηδη αρκετα.
Κοιταξε δεξια και αριστερα.
Ενοσω ο ηθικος ανθρωπος πλαισιο ακομα
προσπαθει τη γυναικα ανθρωπο να σωσει
απο του ανθρωπου αντρα τη σπασμενη τη γροθια
μα παλι εφτασε αργα.
Μπορει βαριεστημενος ή ασυνηθιστα χαζος.
Μηνυματα πολλα.
Και οι νυχτες μας καχεκτικες.
Δειτε εξω γενικα.
Ο ερωτας πλεον συνολικα αφηρημενα
γενικα
στο σπιτι του αποκλεισμενος και μουγκος.
Αρνητης βουβος.
Απαρηγορητος και απνοος κοιτα το δρομο φοβισμενος.
Βλεπει πως μαλλον θα μεινει για παντα εδω κλεισμενος.
Καθως τον ντρεπονται οι ανακαλυψεις των μηχανων
νομιζει πως εχει καταντησει φετιχ των
νεοεικονομαχων
των νοσταλγων της θειας αδικιας.
χρυσος πρωταθλητης στο αλμα εις τριπλουν
μιας ακομα μοντερνας λογικης εικασιας.
Θα ηθελα να ζησω αλλα σαν να ειναι αργα.
Για μενανε
η πυλη μοιαζει ειναι πλεον κλειστη
ή και για ολη τη φυλη.
Χασαμε νικησαν οι αριθμοι.
Και οι εμβολιασμοι.
Μπορει και εσυ.
Εχασε παντως ο ανθρωπος
Αν το δουμε γενικα.
Ποναει και η γη
συνολικα
Ομως μονο προσωρινα αυτη.
Ενω το χρωμα ξεφτιζει απο τον τοιχο του σπιτιου του ερωτα
και τα τειχη του πνιγονται στα πελαγη του βυθου του.
Ριζικη αλλαγη (της γης)
εκδικηση γλυκια
να σκοτωσει του ανθρωπου
τον ερωτα αδερφο
(της μοιρας του γραμμενο)
ντυμενη κορη κοινωνια.
Πως να ερωτευτεις οπως παλια χαζα
σε ενα κοσμο
μηχανων ανθρωπων
με τιποτα δικο σου φανερο
σε αγνωστο χρονο και ρυθμο
καθημερινα παρεα με το συνολο
αριθμημενο
απο τη χαρα στον πονο
και στον πονο
δωσε χρονο και χωρο και κοπο
ξανα και ξανα.
Νικησανε.
Δεν χρειαζεται να περιμενουμε το μελλον τελικα.
Οι μηχανες επικρατησαν νοητα.
Ασκοπα μοιαζει
αλλα μαλλον πολυ συνειδητα
και με βαθυτερο λογο παντα τα λεφτα
με το περιβαλλον την κοινωνια και το σωμα
να ακολουθουν πιστα.
Ειναι τελειωτικη η ηττα ψιθυριζεις
εξοριστος της πραγματικοτας ο ερωτας παντοτινα
ετσι που το δρομο της επιστημης της οικονομιας των
νεανθρωπων αλογα περιφρονα.
Τελευταια ελπιδα του ερωτα και ευχη,
κατω απο το βαρος
των καταγγελιων ολοκληρης της γης
κατα αυτου πατερα και αδερφης
μια μερα χιλιαδες χρονια αργοτερα
να μεταμορφωθει σε σμαραγδι πρασινο
που να θελουνε οι γυναικες συνολα
στολιδι στο λαιμο του μελλοντος τους.