Ψαλιδια ζωης

αγαπαω την κιθαρα του καναπε, τα ονειρα σου αγγιζω, ειναι η ποιηση θεα, και ειναι το θαυμα ποιημα, ειναι το κυμα σου στερια, και ειναι το ψεμα αληθεια, αχορταγη κι αγκαλια, ασυλληπτη αστροφεγγια, του ουρανου μας η βραδυα, και το πρωι μια αμυγδαλια, κι αμφιβολια ριμα, μια ατελειωτη νυχτα στα ανοιχτα, παραμονευουν ξωτικα, στα εξοχικα κρεβατια, μόνα διπλά στρωμενα, ζεστα, σαν μεινουν εξω τα παιδια, και η ασχημια μια μπουνια, να μας θυμιζει πως ολα αυτα, ρουμπινια, πως ειναι η γη μια ψαλιδια, ζωης, πως εχει ο δρομος της φυγης, χαθει, και πως μια ειναι μονο η επιλογη, να ζησουμε μονο οι φτωχοι, αλλα παρεα ολοι μαζι, και σαν πατησουμε γερα, συγχρονισμενοι στη στιγμη, να πεταχτουνε πιο ψηλα, οι δυστυχεις οι αρχηγοι, και να μας μεινει μια μπουκια, ζωης, ελευθερης και δημιουργικης, χωρις περιθωρια αλλαγης, μες στα ρυακια της ροης, του συμπαντος κ’ισως της γης, μια αγκαλια σφικτη η ζωη, να μην μας περισσεψει ποτε κανεις, να μην μας οξυδωθει, κανενα ηλεκτρονιο, να μας χωρα το περιθωριο, να μας ταρακουνα το καθε ποιημα, να μας κοιτα ο μεσος ορος, να μας ζητα το αγιο ορος, να πολεμαν οι αρχηγοι, να φυγουν πρωτοι μονο αυτοι, απ’τη σκηνη, και να περισσεψει μονο η κενη, μια αλλαγη σελιδας, χωρις σκοπο χωρις φυγη, χωρις ελπιδα, η διαταγη να διωξουμε καθε προσταγη, να υποταξουμε την υποταγη, να απωθησουμε και την ροπη, την εξωτερικη, σαν συνολο ψαρια στο βυθο, να βρουμε εναν ομορφο σκοπο, να τραγουδισουμε καποιο βαθύ, εναν μεγάλο ποταμο, και σαν χορευουμε μες στο ρυθμο, να πεταχτουμε στο βουνο, να σταυρωθουμε στου μυαλου μας το πλεκτο, να γινουμε ενα κεντημα ανεκτιμητα απλο, και να μας ψησουνε σαν το πεθυμησουμε, να φυγουμε για τον λυτρωμο, το ονειρο ειναι παιδικο, μα το ξεχασαν στο σταθμο, και εφυγε το τρενο το τρελο, εφυγε πηγε στο καλο, στρατοπεδο ψυχων προορισμος, εκει που αναστεναξαν οι παλαβοι, και πληγωθηκαν οι σοφοι, που παιξαν μπαλα οι κουτσοι, που εξελιχθηκαν οι ευσεβεις, και ερωτευτηκαν οι ληστες, που εκλεχθηκαν οι πληγες, και αρρωστησαν οι σειρες, τα χαπια ειναι απειλες, και μοιραστηκαν διαταγες, εκει που απλωσαν αισθηματα διαφημιστες, εκει που στεγνωσαν κουρτινες στις ματιες, και μειναν τα παθη απο τις σκηνες, του αχιλλεα αγαπητικες, εμας μονο σωθηκαν, αφεθηκανε ομως και αυτες, και μειναν μονο σεβαστες, καμμια σχεση οι διακοπες, μοναχα σκεπες, κλειστες, να μην κοιταξεις, να ξεχασεις, να σκιάσεις, μην προφτασεις, μην πλαγιασεις, μην ρωτησεις, μην φωτισεις, αστους μοναχους, μην τολμησεις, μην δοκιμασεις, μην μαυρισεις, ισως να χασεις, δυο τα ποδια, υπαρχουν σαλονια, σκεψου τη μανα και τον πατερα, κοιτα το τωρα, παρε δυο δωρα, δες και το περα, μην φανταστεις, να ερωτευτεις, μην δοκιμασεις να μοιραστεις, λιγα τα νεα, απο την παρεα, πιες τον καφε σου, τι βλεπεις πεσμου, καμμια ελπιδα, ασπρη καντινα, ειναι κουκετα, ειναι μια ντιβα, εχει χρονιασει, εχει μοιρασει, εχει τα ποδια της σκεπασει, τα εχει ανοιξει, εχει ξωμεινει, ειναι του τσιου, δεν εχει σι-γιου, με αγαπαει, δες με κοιταει, τι λαχταραει, πινει ουισκι, εχει μεθυσει, εχει μια γατα, την καημενη, τι περιμενει, να μου χυμηξει, συνεχιζεται,

τελος.