Γυναικα.
Πισω απο τα γονατα της
ερωτα ζητουσε σημερα
αλλα δεν το θελησε η στατιστικη.
Και σκεφτεται το μελλον
που της εχει φυλαγμενο το μελλον
των ανθρωπων των μεγαλων αριθμων.
Για τους οποιους
γυναικες και αντρες
ανθρωποι εμεις
(διαδιδει) δεν ειμαστε
τιποτα
παρα δεδομενα απαρατηρητα
υπολειμματα
πληροφοριας κενης.
Επιπλα εντοιχισμενα
σε πλαισια
χιλιο-βομβαρδισμενα
10 και χρονια
σαν τα φαγωμενα συριακα σαλονια
που δεν αξιζει πλεον να πεταχτουν
γιατι ο χωρος τους λεει
κανεις δεν ενδιαφερεται να
πουληθει.
Σιγα-σιγα φοβισμενοι
εγκαταλειπουμε αποτομα τη μορφη μας
αυτην που ξεραμε για ανθρωπινη
μαζι με την ασορτι ανηθικη ηθικη
καθως η νεα κοινωνικη πλατφορμα
νορμα
μας εχει αυτοβουλως στοιβαγμενους
κοινη συναινεσει
μεσα σε βαρκες απομονωσης
σε ταξιδια αλλαγης ειδους
απολογητικα.
Σφιχτες ψηφιακες αγκαλιες σε προσφορα
μας πετουν ζεστους σαν πεστροφες ζωντανες
πανω σε κρυες θαλασσες διαδικτυακης ανωμαλιας
δηθεν στο ονομα μιας χιπστερικης ηθικης γαστρονομιας
προς τους νεους τοπους των πολλων
της καινουργιας καλως εννοουμενης αδικιας.
Στο δρομο πολλαπλασιαζουν
την ταυτοτητα μας την εικονικη
κιτρινα κοτοπουλακια στριμωγμενα σε κουτακια
στα καγκελα
μεταπωλουμαστε συχνα στη λαικη
μεσα στο ηλιοκαμα στην πατησιων ή πειραια κυριακη πρωι.
Αποδεδειγμενα αφελης
η καθε νεα μας ταυτοτητα
πιστη
τιμα την αγκαλια της τη ζεστη
αμα τη βγαλει καθαρη
αφηνοντας πισω μονους μας
εμας
τους αλλους
μισους
στην αχορταγη διψα του επερχομενου θανατου
μαζι με φιλους και εχθρους
(δικτυου και μεροκαματου).
Χαρουμενοι τετοιοι νεανθρωποι
ολων των ειδων
(θυματα ολων των λογικων)
εξαφανιζονται καθημερινα
στις ραγες
της υπερφορτωμενης
καθολικα μηδενικης
σημαντικης απροσκλητης
αμεροληπτα δικανικης
απροσωπα προσωποποιημενης
διακριτικα μεταχειρισμενης
πληροφοριας
αποπληροφορησης.
Σαν τους νεκρους
στα πλεοναζον φορτωμενα
διασπαζομενα αναγκαια
μεταγωγικα
τρενα
της χωρας που καποτε νομιζαν πως θα ‘βρισκαν
στης αρχαιας αμερικης τις οχθες
τολμηροι κλεφτες φτωχοι παπαδες ποτες
ταξιδευοντας στη μαυρη θαλασσα την εύξεινη
της σημερινης παθολογιας
μυθολογικη στο τοτες
γυρευοντας πιπερια λαικς και
και χρυσο.
Συγχρονες τετοιες τριτες χωρες ευημερουν
πολλες μουγκες
στην υπαναπτυκτη καρδια της ψηφιοποιημενης
κοινωνιας
στις κλειστες μας παγκοσμιες γειτονιες.
Κοσμοι κοσμικοι
ακοσμοι
παρουσιαζομενοι αποπτερωμενοι
χωρις συκωτι
ουτε χολη
αγονοι
ζωντανοι αψυχοι
τρισβαρβαροι κομβοι
κ’ οι μεγαλυτεροι ψηφιακοι
με τη μαζα μιας απεραντης ορμης
πετουν χαριτωμενα στον ουρανο των μικρων μας συσκευων
νεα αστερια φυλαχτα της μαμας μας νυχτας
καιροφυλαχτουν σε καθε ταξιδιου την παραλια
παρεα με την ακτοφυλακη
το σκαφος να σιγουρευτουν πως θα αναποδογυριστει
οταν ξανα θα χρειαστει.
Με το αγερωχο ψηφιακο κορμι τους
κρυβουν το χλωμο του ουρανου φεγγαρι
προβαλλοντας πολυχρωμες κορδελες γεματες χαρη
ξηλωμενες απο το δικο μας παρελθον
που τωρα καλουπιαζουνε
νεα στεγη για το δικο μας αβεβαιο ακριβο
μελλον ολιγων και εκλεκτων.
Δωρο εγκαταλειψης για τους πιο τολμηρους
που το φεγγαρακι τους ακομα προσκυνουν
γλυκα
στην πλατη τους χτυπουν
σαν τα γηινα χταποδια
(μετρωντας ωρες στου πεζοδρομιου τα ρολογια)
που καποτε νομιζαμε πως δεν πονουν
τα απροστατευτα απο το ελλιπές ενδιαφερον των πολλων
αυτων των αλλων μας μισων
που χαζευουν διαρκως μαζι μας αλλου
υπο το κοκκινο φως των νεων αστεριων.
Πρωτίστως είθισται να
σκιζουν με το χερι
το παραλυτο τοπικο μυαλο του μαλακιου
ξεδιαλύνονται το απο το μπλεγμενο
ασκο του διαδικτυου
κενο εδω και καιρο απο αιτιατη αρκετα ουσια.
Για να διασύρουνε στο τελος το αβοηθητο κορμι του ζωντανου
αισθησιακα
κατω σε λαικα ψηφιακα στενα
στα πετρινα πατωματα του παλιου και νιου μας πειραια
μαλακώνοντας του πεθαμενου τον ιστο
που ντυσαν με σάβανο το φυσικο του το χυμο
χαριν του ειδους τον αμεσο παραδειγματισμο.
Μαρτυρες ολοι μιας του πτωματος διαδικασιας ζηλευτης
νεας αναδιαρθρωμενης και μοντερνας
ωστε να πουληθει ακριβα στην πενα
κρεμασμενος στα καγκελα ο ακακος μεζες
(το μαλακιο φιλε εισαι εσυ)
στις παντου και παντα πεινασμενες σκλαβο-αγορες.
Αχαχα.
Χαρα αψυχολογητη ψυχολογικη τεχνητη
κατανοητη συχνα πιστευτη.
Αυτη αρκει για του τρελου του τρενου τη μηχανη.
Μη ψευδεσαι δεν εισαι εσυ.
Φιγουρες νεκρες στο σημερα
απαρνιόμαστε ζωντανα
την προτερη μικρη ευτυχια
απο πιθανοτητα των μεγαλων αριθμων
και απο πραγματικοτητα των πολλων δεδομενων.