Μην κάνεις πίσω δεν θα δεις τιποτα
μια διαδρομή
μας λέγαν
όλο ευθεία
και ‘μείς έβλεπα
όλο στροφές
τις νυχτες
μες στο σκοτάδι
κολυμπάμε ανάκατα
και μας προστίθενται
λευκές και μαύρες αναμνήσεις
είμαστε μείς
Μία παράθεση του χρόνου
στα σημεία του
όπως η ωση
όπως ιοί
Εκφορτιζομαστε
ακαριαία
σε μία μαλακή πλευρά του
αέρα
τα σήματα διαστέλλονται
όντα ιόντα
άσπρα
ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΙ
Τόσα πουλιά
σκοτάδι μαύρο
σκοτάδι ασπρο
μόνο μη πεις
δεν είδες
τίποτα
και τοσα φύλλα
κίτρινα
και αλλά τόσα
πάνω στο μαύρο
και τόσες σκέψεις
τόσα λεπτά
με τόσα φύλλα
παραλλαγή
ζωή χωρίς τα χρώματα
είτε ζωή
εν υπνώσει
ξερεις
όπως και να το πεις
το μαύρο λειτουργεί ιδανικα
πάνω στο μαύρο
ποιημα νεκρό που γράφεται ενώ και σβήνει
σαν όλα τ άσπρα σώματα
επ αμοιβή